193,90 €
Prijzen zijn netto, exclusief BTW en verzendkosten
Veel gassen zijn gevaarlijk zodra ze in een bepaalde concentratie aanwezig zijn. De meeste van deze gassen kunnen echter niet zonder hulpmiddelen worden herkend, omdat ze onzichtbaar en geurloos zijn. Bij aardgas en vloeibaar gas wordt daarom voor aflevering aan de gebruikers een geurstof toegevoegd. Bij veel gevaarlijke gassen is het waarschuwen via een toegevoegde geurstof echter niet mogelijk, of het heeft geen effect omdat de geur niet wordt opgemerkt.
Om mensen en eigendommen te beschermen, wordt daarom vaak een gasdetector gebruikt om op tijd te waarschuwen. Gasmeetapparatuur wordt echter ook in productieprocessen gebruikt om de gewenste concentratie van gassen te bewaken.
Welk gas moet worden gemeten?
Bij de zoektocht naar een gasdetector moet eerst worden bepaald welk gas of welke gassen het apparaat moet detecteren. Afhankelijk van het apparaat en de sensor kan een gasdetector een enkel gas of meerdere gassen afzonderlijk of als groep detecteren. 
Met betrekking tot de gevaren worden gassen ingedeeld in de categorieën brandbare gassen, giftige gassen en milieuschadelijke gassen. Sommige gassen vallen in meerdere categorieën, omdat ze bijvoorbeeld zowel brandbaar als giftig of zowel brandbaar als klimaatschadelijk zijn. Een gasdetector kan worden gebruikt om de gaskoncentratie te controleren in de open lucht, in ruimtes, leidingen of tanks, of om lekkages op te sporen.
Voorbeelden van gevaarlijke gassen:
Explosiebeveiliging volgens ATEX voor gebruik in explosiegevaarlijke zones
In omgevingen waar explosieve mengsels kunnen ontstaan, moet een gasdetector met speciale explosiebeveiliging worden gebruikt. Door de constructie en extra beschermingsmaatregelen wordt voorkomen dat er vonken of hoge temperaturen ontstaan die branden of explosies kunnen veroorzaken. De Europese richtlijn 2014/34/EU (ATEX) stelt eisen aan twee apparaatgroepen. Groep I omvat apparaten die geschikt zijn voor mijnbouwinstallaties waar gevaar door mijnbouwgas en stof aanwezig is. Apparaten voor explosiegevaarlijke gebieden buiten de mijnbouw behoren tot Groep II. Beide groepen zijn op hun beurt onderverdeeld in verschillende categorieën. De gebruiker moet een apparaat kiezen dat geschikt is voor de risico's in het toepassingsgebied.
Verschillende meetmethoden en sensoren
Voor de detectie van gassen met elektronische apparatuur zijn diverse meetmethoden en een breed scala aan gespecialiseerde sensoren beschikbaar. Veel gasdetectoren zijn zo ontworpen dat ze met sensoren van verschillende meetprincipes kunnen werken. Sommige herkennen de aangesloten sensor automatisch, terwijl bij andere de evaluatie-eenheid moet worden ingesteld en gekalibreerd op de gebruikte sensor.
Het gas stroomt in de sensorkamer over een speciale tast-elektrode en wordt daar elektrochemisch geoxideerd of gereduceerd. De hoeveelheid elektronen die bij oxidatie of reductie vrijkomt, is afhankelijk van de gaskoncentratie en wordt als concentratie weergegeven.
Brandbare gassen kunnen kwalitatief en kwantitatief worden gemeten. Het binnenkomende gas verbrandt (oxideert), wat zorgt voor een temperatuurstijging en een verandering in de elektrische weerstand van de meetspiraal.
Halfgeleider-gassensoren veranderen hun elektrische geleidbaarheid bij contact met het te meten gas. De gevoeligheid varieert van enkele duizendsten ppm tot enkele duizenden ppm, afhankelijk van het gas.
Bij het niet-dispersieve infraroodmeetprincipe (NDIR) wordt infrarood licht met een specifieke golflengte geabsorbeerd door de moleculen van het te meten gas.
